BAYRAK

İlk çağlardan beri tüm uluslar kendilerini temsil eden sembolleri kullana gelmişler, sonuçta devleti temsil eden bayrak ortaya çıkmıştır. Bayrak; ulusların moral ve övünç kaynağı olduğu gibi özgürlüklerinin de simgesi olmuştur. Yüce kurtarıcımız Mustafa Kemal ATATÜRK “Bayrak bir milletin özgürlük alametidir. Düşmanın da olsa hürmet lazımdır.” Sözleriyle bayrağın kutsallığını öne çıkarmıştır.

 

Yine bayrak sadece bir kumaş parçası değildir. Bayrak bir ülkenin özgürlüğünü ve bağımsızlığını temsil etmesi açısından da önemli ve güçlü bir anlam teşkil etmektedir. Bağımsızlığı simgelediği içindir ki göklerde dalgalanır. 25 Ocak 1985 tarih ve 85/9034 nolu “Türk bayrağı Tüzüğü” kararının bir bölümünde “Türk Bayrağı sözle, yazı ve hareketle veya herhangi bir şekilde hareket edilemez, saygısızlıkta bulunulamaz. Bayrak yırtılamaz, yakılamaz, yere atılmaz, gerekli özen gösterilmeden kullanılamaz” der.

 

Diyarbakır’ın Lice ilçesinde yolu trafiğe kapatan gurupla güvenlik güçleri arasında çıkan çatışmada ölenin cenaze töreninin ardından yüzleri kapalı gurup, 2.Hava kuvvetleri komutanlığın bahçesinin duvarından atlayarak direkte asılı bulunan Türk Bayrağını indirmesi ülkemiz gündemine oturdu.

Yine, elini kolunu sallayarak askeri üste girerek gönder  direğine çıkarak bayrağı çözüp yavaş yavaş inerek  üsten çıkıp gidiyor, bu görüntüler kare kare çekiliyor, paylaşılıyor. Çözüm süreci-açılım derken eylemlerini, polisin, askerin göz önünde yapılır hale geldi. Ayıptır, günahtır, yazıktır bu hale gelmesinde kim katkı sunmuşsa gurur duysunlar… Bayrak hareketi tüm ulusa yapılmış bir hakarettir.

 

Şunu unutmayalım…!

57.Alay hala dünyanın en kahraman birliği ünvanına sahiptir. 49 subay 3480 Er ve Erbaşların tamamı peyder pey şehit olmuştur. Alay komutanı yarbay Hüseyin Avni Bey şehit olur. Ardından başka bir yarbay, ardından, binbaşı, yüzbaşı rütbeler küçülerek  üsteymen, teymen derken olayda rütbeli subay kalmaz. En son alay komutanı Konyalı Hasan Fehmi bey  yani Alay imamı… Rütbeli kalmamış ve en yaşlısıdır. 57.Alayın en son askeri şehit olmadan önce alay sancağını bir küçük ağacın dalına asar ve ondan sonra şehit olur. Yere düşürmez… Avusturalyalılar buldukları bu sancağı melbörne  götürürler ve sancağın  altına şu yazıyı yazmışlar .“Bu alay sancağı savaş alanlarından getirmiştir ancak asla esir edilememiştir. Çünkü Türklerin kültüründe en son nöbetçisi şehit olmadan alay sancağını teslim alamazsınız bu sancağın altından lütfen saygıyla eğilerek geçiniz.”

 

En manidar olanı da, AB zirvesinde ülke bayraklarının yere serilmesi ve başbakanımızın Türk bayrağını yerden alması… yine başbakanın son seçim reklamlarında Türk bayrağının inmeyeceğinin mesajını verme görüntüleri… Ne oldu derseniz Milli bayramların son durumları (hukuk yoluyla yeniden kazanıldı.) Güney doğu bölgesinde de dağ taş PKK bayraklarının asılmasına göz yumulması sonuçta Türk bayrağını hayasızca indirilmesine kadar gelinildi… Böyle kepazelik, rezillik olmamalı.

Yeni bir oyun mu başladı… Sağcı-Solcu, inanan-inanmayan, Alevi-Sünni, Kürt-Türk kavgalarıyla insanlarımızı birbirine kırdırıldı. Cami yıktılar, bayrak indirdiler… Kedinin fareyle oynaması gibi en kutsallarımızla oynamaya mı başladılar. Bu büyük tezgahlar ne zaman bitecek. Ne olur değerlerimize sahip çıkalım, hiçbir şeyi kutsalımızla oynatmayalım amma oyuna da gelmeyelim. İnancım odur ki; ay yıldızlı şanlı bayrağımız altından özgürce dilini, dinini, kimliğini kardeşçe sonsuza kadar yaşayacağız.   

 

İlgililer sorumluluk almalı, halkımız sağ duyulu davranmalı, barış ve kardeşlik içinde yaşama arzusunda olmalıyız. Bunu gerçekleştirmek çok zor değildir. Yeter ki barışı ve huzuru isteyelim “ Çünkü gidebileceğimiz başka Türkiye yoktur.”

Sevgi ile kalın…