YAŞAMA HAKKI

İnsanın en önemli hakkı “YAŞAMA” hakkıdır. Buna düşünme, eğitim-öğretim, çalışma, iletişim… hakları destekler. Tüm bunlarda “ EĞİTİM HAKKIYLA” beslenir. Anayasamızda “Kimse eğitim ve öğretim hakkından mahrum bırakılmaz” denilmektedir. İnsan haklarını, insanın kendisi değil, yasalar eşit olarak hiçbir ayrım yapmadan koruyacaktır. Hak, Hukuk düzeninin kişilere tanıdığı yetkilerdir. Özgürlük: Kişinin doğuştan sahip olduğu haklarını kullanabilmesidir. Eşitlik: Hak ve özgürlükleri kullanmada tüm bireylerin aynı düzeyde olmasıdır. Adalet: Yasalara uygun olmadır. Devlet: Esas olarak toplumun mutluluğunu gerçekleştirmeyi amaçlayan örgütlenmiş kurumdur.

 

10 Aralık “İnsan hakları ve Demokrasi Haftası” olarak kutlanır. İnsanlar arasında ırk, din, renk, taş, cinsiyet ayrımı yapmadan sevgi, saygı, dostluk duygularını geliştirmek, insanın insan olma haysiyeti ile sahip olması gereken hakların hepsine “ İnsan Hakları” denir. 10 Aralık 1948 tarihinde Birleşmiş Milletler Örgütü “ İnsan Hakları Evrensel Bildirgesini” kabul ve ilan etti. Ülkemiz 6 Nisan 1949 yılında kabul ederek 27 Mayıs 1949 tarihli 7217 sayılı Resmi Gazete Yayımlanarak yürürlüğe girmiştir.

 

İnsan hakları demek; Benim kendi çıkarlarıma ne uygun düşüyorsa ben onu uygularım demek değildir. İnsan hakları insanların; bulundukları toplumlar içersinde hem hukuki hem sosyal yönden kimseye zarar vermeden özgürce yaşaması demektir. Sadece insan olmak bir insanı değerli kılar ve o değer yüzünden saygı gösterilmesi gerekir. İnsan onuru ise insan olarak her birimizin diğer insanların değerliliğinin farkında olmasıyla ilgilidir.

 

Türkiye “ İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi”ni ilk imzalayan sayılı ülkelerden biri olsa da, Avrupa da sabıkalıydı. Karnesi hep kırık olmuştur. Türkiye’nin bu konuda savunması hep aynı olmuştur. Amaç devletin korunması… Yani anayasa ve yasalar Devleti bireyden korumayı amaçlıyordu. Türkiye için. Oysa insan haklarının, demokrasinin temeli bireyi devlete karşı korumaktan geçiyordu. İnsan hakları Evrensel Beyannamesi ortadayken “Kendilerini hukuk sisteminin üstünde görme, hukuku yok etme veya tanımama yönetenlerin mantığının bir parçası haline gelmiş durumda. Çıkardıkları yasalardan, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi de dahi olmak üzere beğenmedikleri mahkeme kararlarına verdikleri tepkilere kadar her yerde kendini gösteriyor. “ Beğenmiyor, saygı duymuyorum, tanımayacağız, bizde onları yasaklarız” gibi ifadelerini duyuyoruz. Son 12 yıldır yönetenlerden… “ Hukuk bir gün herkese lazım olur”

“Yasaların Bittiği Yerde Zulüm Başlar”

Lord Chatham

 

Sevgi İle Kalın